Peter Pan ปีเตอร์ แพน
กลางดึกคืนหนึ่ง เวนดี้และน้อง ๆ ต้องตกใจตื่น เพราะเสียงทะเลาะ กันระหว่างเด็กหนุ่มแปลกหน้ากับสุนัขของเธอ “เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านเข้ามาในห้องของฉัน” เวนดี้ถามเด็กหนุ่มผู้นั้น “ผมชื่อปีเตอร์แพน และนี่คือ นางฟ้าทินเกอร์ เพื่อนของผม” ปีเตอร์แพน แนะนำตนเอง “ผมต้องขอโทษที่ส่งเสียงรบกวน แต่สุนัขของคุณกัดเงาของผมขาด ผมไม่ทราบ จะทำอย่างไรดี” ปีเตอร์แพนบอกถึงสาเหตุที่ทะเลาะกับสุนัข “ไม่เป็นไรหรอก ฉันชื่อเวนดี้ ฉันจะช่วยซ่อมเงาให้คุณเอง" เวนดี้พูดพลางหาด้ายและเข็มมาเย็บซ่อมเงาของปีเตอร์แพนจนเสร็จเรียบร้อยดี “ขอบคุณมาก คุณเวนดี้ ผมขอมอบลูกโอ๊กนี้ให้คุณ” ปีเตอร์แพนมอบลูกโอ๊กให้แก่เวนดี้ เวนดี้เห็นว่าสวยดีจึงร้อยเชือกคล้องคอไว้ ปีเตอร์แพนบอกจุดประสงค์ในการมาครั้งนี้ให้เวนดี้รู้ว่า “ที่เกาะแห่งความฝันกลางทะเลแดนไกล มีเด็กกำพร้าที่น่าสงสารมากอยู่เจ็ดคน ผมเห็นพวกเขาเหงาและอยากได้เพื่อนคอยดูแล จึงได้มาหาคุณ อยากให้คุณไปดูแลเด็ก ๆ ทั้งเจ็ดคนนั้น” เวนดี้ดีใจมาก เธอรักและสงสารเด็กทั้งเจ็ดคนจึงตอบตกลงทันที และเธอพาน้อง ๆ ของเธอคือ จอห์นและมิเชลไปด้วย ปีเตอร์แพนไม่ขัดข้องจึงพาทั้งสามคนเหาะขึ้นไปในท้องฟ้า ไม่นานนัก พวกเขาก็เห็นเกาะเล็ก ๆ เกาะหนึ่งกลางมหาสมุทร ปีเตอร์แพนชี้ให้เวนดี้ดู “นั่นคือเกาะแห่งความฝัน จุดหมายของเรา” “โอ…มันสวยงามมาก” เวนดี้อุทาน ในขณะที่ทั้งหมดจะเหาะลงสู่พื้นดิน “บูม” เสียงระเบิดดังขึ้นจากเรือของโจรสลัด ถูกกลุ่มของปีเตอร์แพนพอดี ทุกคนจึงร่วงลงสู่พื้นดิน ปีเตอร์แพนมองหาเวนดี้ เขาเหลือบ ไปเห็นนางฟ้าทินเกอร์ จึงคิดว่าทินเกอร์เป็นเหตุและกล่าวตำหนิทินเกอร์ว่า “พวกโจรสลัดของกัปตันฮุคเห็นเรา เป็นเพราะแสงระยิบระยับของเธอนั่นเอง” ทินเกอร์น้อยใจมาก เธอร้องไห้และเหาะล่วงหน้าไปหาบรรดาเด็กกำพร้าทันที “พวกเธอจงระวังให้ดี เวนดี้ มนุษย์กินคนกำลังจะมาอยู่กับพวกเธอแล้ว” ทินเกอร์โกหกเด็ก ๆ ด้วยความโกรธที่ถูกปีเตอร์แพนตำหนิ พวกเด็ก ๆ จึงพร้อม ที่จะรับมือกับเวนดี้มนุษย์กินคน เด็กกำพร้าคนหนึ่งในกลุ่มชื่อ ทูเทิล เขายิงธนูแม่นมาก เมื่อเขาเห็นเวนดี้เดินมาถึง เขาจึงยิงธนูออกไปทันที “โอ๊ย ปีเตอร์แพน ช่วยด้วย” เวนดี้ร้องเรียกปีเตอร์แพน ก่อนล้มลงนอนแน่นิ่งไป “เอ๊ะ อะไรนี่ ฉันยิงคนที่ปีเตอร์แพนส่งมาให้เป็นแม่เรา หรือนี่ โฮ…โฮ..” ทูเทิลร้องไห้ ขณะเดียวกันปีเตอร์แพนวิ่งมาพบ เหตุการณ์พอดี เขาร้องไห้พลางดึงลูกธนูออกจากทรวงอกของเวนดี้ ทันใดนั้น เวนดี้ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น “ไชโย เธอยังไม่ตาย” ปีเตอร์แพน ร้องอย่างดีใจ ลูกธนูปักลงไปในลูกโอ๊ก ที่ปีเตอร์แพนให้เธอไว้ เธอจึงไม่เป็นอันตราย นางฟ้าทินเกอร์ จึงถูกขับไล่ไป เด็ก ๆ นั่งล้อมรอบเวนดี้ แม่ที่น่ารัก ทุกคนมี ความสุขมาก เมื่อได้ฟังเวนดี้เล่าเรื่องของเธอให้พวกเด็ก ๆ ฟัง แต่…ที่ประตูหน้าบานนั่นเอง กัปตันฮุคและพวกโจรสลัดกำลังรอโอกาสจะจับเวนดี้ และเด็กทั้งเจ็ดคนอยู่ ขณะเดียวกัน เจ้าจระเข้ใหญ่ก็กำลังตามหลังกัปตันฮุคมาตลอดเวลา มันเคยกิน แขนซ้ายของเขามาแล้วและมันก็ยิงติดใจเนื้อของกัปตันฮุคมาก จึงได้เฝ้าไล่ตามกัปตันฮุค ไปทุก ๆ แห่ง วันหนึ่ง ปีเตอร์แพน พาเวนดี้ไปนั่งเล่นที่เกาะนางเงือก ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงร้อง ขอความช่วยเหลือ ปีเตอร์แพน จึงรีบเหาะไปดู เขาเห็นลิลลี่ลูกสาวหันหน้าเผ่าอินเดียแดง ถูกโจรสลัดจับมัดกลางทะเล และเธอกำลังจะถูกเจ้าฉลามร้ายคาบไป ปีเตอร์แพนจึงเหาะ ลงไปช่วยลิลลี่จากฉลาม แล้วพาไปส่งที่หมู่บ้าน เขาอยู่ร่วมงานฉลองและเต้นรำกับลิลลี่อย่าง สนุกสนาน เวนดี้จึงเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะเป็นห่วงเด็ก ๆ ที่รออยู่ เวนดี้กลับมาจึงถูกกัปตันฮุคซึ่งดักรออยู่ จับเธอมัดรวมกับพวกเด็ก ๆ และพาไป ลงเรือ ก่อนไปกัปตันฮุคได้ใส่ยาพิษลงไปในขนมเค้กที่เตรียมไว้ให้ปีเตอร์แพน นางฟ้าทินเกอร์ แอบดูเหตุการณ์อยู่ตลอดเวลา เมื่อปีเตอร์แพนกลับมาเขาหยิบขนมเค้กขึ้นมาจะกินด้วยความหิว นางฟ้าทินเกอร์ ตรงเข้ามาแย่งขนมแล้วพูดว่า “กัปตันฮุคใส่ยาพิษลงในขนมเค้ก อย่ากินเลย” ทินเกอร์กลัวว่าปีเตอร์แพนจะไม่เชื่อ เธอจึงกินขนมเค้กนั้นเองและล้มลงขาดใจตาย “โธ่…นางฟ้าทินเกอร์ ฉันเสียใจที่เข้าใจเธอผิด ปีเตอร์แพนร้องไห้ น้ำตาของเขาหยดลงบนร่างของทินเกอร์ เธอฟื้นขึ้นมา ปีเตอร์แพนดีใจมาก ขณะเดียวกัน พวกโจรสลัดพาเชลยทั้งหมดไปที่เรือและเวนดี้จะเป็นคนแรกที่จะถูก โยนลงไปให้เป็นอาหารของจระเข้ เด็ก ๆ ต่างร้องไห้เพราะความกลัว กัปตันฮุคตะโกนบอก กับจระเข้ว่า “ข้าจะส่งอาหารอย่างดีให้แก่เจ้า แล้วเจ้าอย่าติดตามข้าไปอีกนะ ทันใดนั้น ปีเตอร์แพนและนางฟ้าทินเกอร์มาทันเวลาพอดี เขาเหาะไปอุ้มเวนดี้ขึ้นมาบนเรือ ก่อนที่ร่างของเธอจะถึงปากจระเข้ใหญ่ ทินเกอร์ช่วยปล่อยเด็ก ๆ ให้เป็นอิสระ ทุกคน ช่วยกันจับพวกโจรสลัดโยนลงในน้ำ ดังนั้น กัปตันฮุคและพวกโจรสลัดจึงตกเป็นอาหารอันโอชะของจระเข้เสียเอง ปีเตอร์แพน จึงพาเวนดี้และน้องของเธอขึ้นเรือโจรสลัด และส่งเรือ ให้เหาะพาเธอกลับไปส่งที่บ้านในลอนดอน “ลาก่อนปีเตอร์แพน” “ลาก่อนนางฟ้าทินเกอร์” “ลาก่อนเวนดี้” ปีเตอร์แพนจากไปแล้ว เหลือเพียงในความคิดคำนึงของเวนดี้ตลอดไป
